W królewskim Krakowie rozeszła się wieść, że przybył z Czech bardzo dobry nauczyciel muzyki, który pragnie uczyć mieszczańskie dzieci gry na fortepianie. Zamożni krakowianie chętnie zatrudniali go jako pedagoga własnych dzieci. I tak późniejszy ojciec słynnego malarza Jana Matejki, pan Franciszek Matejko, pokochał Kraków, pokochał krakowian i tu znalazł miłość swego życia. Ożenił się z córką krakowskiego rzemieślnika, Joanną. Państwo Matejkowie zamieszkali przy ulicy Floriańskiej 41. Mieli gromadkę dzieci. Jan urodził się jako 9. dziecko z kolei. Wiele kłopotów mieli z nim rodzice, bo był wątłego zdrowia, miał słaby wzrok, a na dodatek ciągle by tylko czytał albo rysował. Talent miał rzeczywiście niezwykły.

        Kiedy ukończył 10 lat, czyli w roku 1848, rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Ciągle spędzał wiele godzin, rysując konie, sprzęty i ludzi. Na podstawie okazanych prac malarskich został przyjęty na studia do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie w roku 1852. Był wyjątkowo pracowitym studentem, szybko też zaczął odnosić sukcesy. Studiował za granicą, otrzymał rządowe stypendium i wciąż niestrudzenie malował, malował, malował… Znalazł jednak także trochę czasu na…miłość. Artysta zakochał się w pannie Teodorze Giebułtowskiej. Ich ślub odbył się w roku 1864. Obowiązki rodzinne Jana Matejki nie przeszkodziły mu w intensywnej pracy artystycznej. Oddawał się także pasji studiowania historii ojczystej, a swoja wiedzę przelewał później na płótna, tworząc patriotyczne kompozycje z dziejów Polski, np.: Bitwa pod Grunwaldem, Hołd pruski, Kościuszko pod Racławicami (lub inne).

        Państwo Matejkowie mieszkali dalej w Krakowie, ale wolne chwile lubili spędzać w niedalekim Nowym Wiśniczu, gdzie mieszkała rodzina pani Teodory. Tam, jak twierdzili lekarze, było zdrowsze powietrze i dlatego zalecali pobyt w miasteczku chorowitym dzieciom Matejków. Dziś w Nowym Wiśniczu znajduje się muzeum poświęcone malarzowi, które nosi nazwę Koryznówka. Kiedy pan Jan zajęty był pracą, do Nowego Wiśnicza wyjeżdżała pani Teodora z dziećmi, ale podobno któregoś dnia pokłóciła się z mieszkającą tam siostrą i więcej już u rodziny nie bywała. Wtedy to Matejko zaczął myśleć o kupnie na własność jakiegoś dworku pod Krakowem, aby dzieci mogły scedzać więcej czasu z dala od zanieczyszczonego krakowskiego powietrza. Wnet nadarzyła się okazja. Do sprzedania został wystawiony dworek należący niegdyś do Kołłątaja we wsi Krzesławice, gdzie dziś znajduje się muzeum Matejki. Sam mistrz lubił tam przebywać i pracować. W Krzesławicach najchętniej malował swoje dzieci bawiące się ze zwierzętami, a także chłopki i chłopów w regionalnych strojach.

        Pracowite życie artysty nie było długie. Zmarł, mając 55 lat, w roku 1893. Dzisiejszy Kraków posiada wiele miejsc, które przypominają o wielkim Polaku. Są to np.: Plac Jana Matejki, Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki, Muzeum Biograficzne przy ul. Floriańskiej 41.